Basenji of een Afrikaanse boshond genoemd, is een van de oudste honden.

De geschiedenis van het ras heeft ongeveer 5000 jaar, de regio van herkomst is Centraal-Afrika. In het oude Egypte werden deze honden als geschenk aan de farao's gebracht, die de Basenji enorm respecteerden en ze als een levende charme beschouwden. Dit wordt bewezen door de aan de muur gemonteerde afbeeldingen van de Basenji in de graven van de farao's, evenals de gevonden mummies van honden die samen met hun grote meesters met eer werden begraven.

In het thuisland van de Basenji in Congo, Zuid-Soedan, worden honden van dit ras gebruikt als een gedreven jachthond voor klein wild en worden ze zeer gewaardeerd om hun uitstekende jachtkwaliteiten. Een jager die meerdere honden van dit ras heeft, wordt als een zeer rijk persoon beschouwd.

Na 5000 jaar is dit ras nog steeds in dezelfde favoriet en onderscheidt het zich van andere honden. De vraag is waarom? Feit is dat dit een ongewone hond is.

Om te beginnen hebben ze tientallen namen: Afrikaanse zwijgzame, Congolese bushhond, boshond uit Congo, Congo Terrier, Nyam-Nyam-Terrier, Zande Dog, 'schepsel uit het struikgewas', Afrikaanse blafloze hond, enz.

Die namen onthullen gedeeltelijk de kenmerken en geschiedenis.

De Basenji werden beroemd omdat ze niet konden blaffen, hoewel ze hun gevoelens perfect uitdrukken met andere geluiden. In plaats van te blaffen, maken honden eigenaardige geluiden die lijken op gerommel, maar je kunt ze alleen horen als de hond opgewonden is. Ze zouden duizenden jaren getraind zijn om zonder stem te jagen. Wanneer ze met deze honden communiceren, verbazen hun ogen, zintuigen en mysterieus. In dit opzicht zijn er volgens een van hen veel legendes, eens Basenji wist hoe hij moest praten, en eens een van hen een heel belangrijk geheim van zijn meester leerde, maar, bang om iemand te vertellen, zweeg hij voor altijd, en alleen zijn ogen spraken er welsprekend over dat de hond weet wat verborgen is onder mysterie.

Ook een kenmerk van het ras zijn voorhoofdrimpels en een (strak) gekrulde staart. Honden van dit ras wassen zich vaak met hun poten, zoals katten.

De Basenji heeft nog steeds een aantal kenmerken behouden die inherent zijn aan wilde dieren. Teven van dit ras komen één keer per jaar uit, voornamelijk in de herfst-winterperiode, wat duidt op een sterke binding met de seizoen fokkerij in Afrika. Teven hebben, zoals je zou verwachten, geen verloskundige hulp nodig. Puppy's zijn nestblijvers, hoewel er maar weinig nestjes zijn.

Zij werden niet gefokt met de hulp van mensen, dit ras ontwikkelde zich op zichzelf dankzij natuurlijke selectie. Als gevolg hiervan zijn het gezonde honden met een goede immuniteit, onverschrokken en zelfverzekerd. En het uiterlijk van het ras is gedurende de hele tijd van het bestaan ​​van de Basenji vrijwel niet veranderd.

Onlangs worden Basenji steeds populairder. Dat vind ik niet zo gek. Een middelgrote kortharige hond, met een aangenaam aristocratisch uiterlijk en een attente, slimme uitstraling.

Velen voelen zich aangetrokken tot het feit dat Basenji niet blaft. Het is waar, maar denk niet dat een hond zonder blaf stil, bescheiden en onzichtbaar is. Basenji is een primitief natuurlijk ras dat al lange tijd bestaat zonder menselijke controle. En nu, in het thuisland Basenji, in Afrika, is er niets veranderd in hun leven.

Basenji zijn onafhankelijk, zelfverzekerd en geneigd om hun relatie met een persoon op te bouwen op basis van wederzijds vertrouwen, begrip en wederzijdse toestemming.